აგერ 4 ივლისიც დადგა და ამერიკის შეერთებული შტატები საკუთარ დამოუკიდებლობის დღეს ზეიმობს. ჩემი ბლოგიდან ვუერთდები და მეც ვულოცავ ამერიკელებს და ქართველ ამერიკოფილებს ამ მშვენიერ დღეს.
საქართველოს გარდა ორად – ორი ქვეყანა მეგულება დედამიწაზე, სადაც სიამოვნებით ვიცხოვრებდი. ეს ორი ქვეყანა ამერიკა და საფრანგეთია. ამ უკანასკნელს პოსტს დაახლოებით 10 დღეში მივუძღვნი 🙂 🙂 🙂 დღეს კი 4 ივლისია და მინდა ამერიკაზე ვთქვა ერთი ორი სიტყვა.
შეიძლება ძალიან იდეალისტური პრიზმიდან ვჭვრეტ ყველაფერს, რაც ამერიკას უკავშირდება, მაგრამ მართლა გულწრფელად მწამს, რომ ამ სახელმწიფოს გარეშე მსოფლიო ბევრად უარესი იქნებოდა და რომ ამერიკა ერთგვარად აკეთილშობილებს ამ ბიწიერ სამყაროს.
დამოუკიდებლობის დეკლარაცია, ამერიკის კონსტიტუცია, ლინკონის სიტყვები, ამერიკელი გენერლების სიდიადე, ამერიკული იდეალების ბრწყინვალება ჭეშმარიტად აღმაფრთოვანებს. ვიხსენებ, როგორი დაძაბული ვაკვირდებოდი ბოლო წინაასაარჩევნო კამპანიას და როგორ ვუკრავდი ტაშს 4 ნოემბერს ამ დიდებულ ხალხს, მას შემდეგ, რაც მათ მსოფლიოს კიდევ ერთხელ ჩაუტარეს დემოკრატიის მასტერკლასი.
ადგილი, საიდანაც მსოფლიოს ეფინება თავისუფლების, შემოქმედების, ინდივიდუალიზმის, ბედნიერებისაკენ სწრაფვის იდეები… ეს ამერიკაა…
მახსენდება 2004 წლის დემოკრატების ყრილობაზე ბარაქ ობამას გამოსვლის დროს ნათქვამი ფრაზა: “ჩვენი სიძლიერე გამომდინარეობს არა ჩვენი სამხედრო მანქანის სიმძლავრიდან, ჩვენი ცათამბჯენების სიმაღლიდან და ჩვენი ეკონომიკის მოცულობიდან, არამედ იმ უბრალო აზრიდან, რომელიც დიდოსტატურადაა შეჯამებული და გადმოცემული 200 წლის წინათ მიღებულ დეკლარაციაში: ჩვენ გვწამს იმის, რომ ყველა ადამიანი თანასწორია, რომ შემოქმედმა უბოძა მათ ერთიანი და განუყოფელი უფლებები და მათ შორისაა სიცოცხლის, თავისუფლების და ბედნიერებისკენ სწრაფვის უფლება” – ორი ხელით გეთანხმებით ბატონო პრეზიდენტო!
დიდებულად ემსახურებიან სამშობლოს ერაყის და ავღანეთის, კოსოვოსა და ბოსნიის მიწაზე მოსიარულე ამერიკელი ჯარისკაცები, რომელთაც თავისუფლების და სილაღის ჰაერი ჩააქვთ ამ ხალხებში. მამაცურად იცავენ იმ იდეალებს, რითაც მათი ქვეყანა მუდამ იდგა და იდგება სხვებზე მაღლა!
ფილმში “დამოუკიდებლობის დღე” ყველაზე მეტად მიყვარს პრეზიდენტ უაიტმორის სიტყვით გამოსვლის სცენა და ძალიან ხშირად ცრემლებიც წამომსვლია ამ სცენის ყურებისას….
მინდა რომ ეს ქვეყანა ისევ დადგეს მოწოდების სიმაღლეზე, დაივიწყოს ის 8 წლიანი პოლიტიკური წყვდიადი და ახალ, იმედისმომცემ პრეზიდენტთან ერთად, ახალი ძალით და ენერგიით გაუძღვეს მსოფლიოს საერთო მიზნებისთვის ბრძოლაში.
ღმერთმა დალოცოს ამერიკა!
პოლკოვნიკის ბლოგი 
საინტერესო იყო! ველოდებით პოსტს ბასტილიის აღების დღეს.
გმადლობ! მეც ველოდები მაგ დღეს 🙂
თვალზე ცრემლი მომადგა.!!!!!!!!!!!! 😦
🙂 🙂 🙂
vuertdebi shens milocvas sulit da gulit. momaval cels damoukideblobis dges namdvilad amerikashi avgnishnav. God Bless America